De ruimte om fouten te mogen maken
vrijdag 30 juni 2017 16:41 Op 29 juni sprak de raad van de gemeente IJsselstein over de plannen voor 2018. Elke partij hield algemene beschouwingen: een toespraak waarin je vertelt wat je belangrijk vindt. De ChristenUnie pleitte voor meer ruimte om fouten te mogen maken.
'Voorzitter. In de politiek is het lastig fouten maken. We leven in een tijd waarin het gewoon geworden is om de ander te vangen op zijn woorden, om keihard af te rekenen als een ander in de fout gaat en verandering van gedrag te torpederen als gedraai en onbetrouwbaar. We leven ook in een tijd waarin het gewoon is geworden om je fouten te verdoezelen, ze goed te praten, de schuld bij een ander te leggen of je te beroepen op verzachtende omstandigheden.
Afrekenen met veel bombarie en verdoezelen: het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Het is het gevolg van een gebrek aan ruimte om fouten te mogen maken. We hebben de keus om het anders te doen. Ook hier in IJsselstein.
In de afgelopen maanden kwam boven tafel wat er niet goed is gegaan bij de ambtelijke organisatie. We merken daarvan de effecten. Gelukkig gaan veel dingen gewoon door. De ChristenUnie bedankt de ambtenaren die onder de politieke en organisatorische onrust hun werk voor de stad trouw blijven doen. We hebben daar veel respect voor. Tegelijk valt het niet te ontkennen: de uitvoering van veel plannen loopt vertraging op. En er zijn financiële tegenvallers.
Om weer in beweging te komen, hebben we de ruimte nodig om fouten te mogen maken en de ruimte nodig om fouten te herstellen. Dat is niet hetzelfde als met de mantel der liefde alles wat er fout gaat toe te dekken. Om verder te komen, is het juist nodig dat we weten waar het fout zit, weten wat we zelf niet goed hebben gedaan – ook als raad - en daar verantwoording over af te leggen. Met ruimte om fouten te mogen maken bedoel ik wel hoe we omgaan met het afleggen van verantwoording. Je kunt het gebruiken als een instrument om af te rekenen. Dat lucht misschien wel even op, maar het helpt op de langere termijn niet.
De ChristenUnie pleit er dan ook voor om vanaf nu de stap van vergeving te durven zetten. Vergeving in de zin dat we eventuele wrok die we koesteren loslaten, dat we ons eigen gelijk loslaten, dat we de hoop op een beter verleden loslaten en inruilen voor hoop op een betere toekomst, omdat we mogen leren van onze fouten en met de kennis van nu samen te werken aan herstel.
De ChristenUnie vindt dat we het in het algemeen belang van onze stad te gaan werken aan herstel. En dat begint bij het herstel van de organisatie van UW Samenwerking: de basis op orde en de aansturing op orde, goede personeelszorg voor onze ambtenaren, en verbetering van de planning en budgettering van werkzaamheden, zodat we weten wat we aankunnen en weer gaan doen wat we beloven. Daar is gelukkig een begin mee gemaakt en zal de komende maanden nog het nodige vergen.
Wat betreft de ChristenUnie was dit de reden om in het voorjaar geen nieuwe plannen voor de kadernota 2018 in te dienen. Dat voelde tegenstrijdig: we willen graag onze programmapunten realiseren. Dat hebben we de kiezer beloofd. Toch kan ik de kiezer niet recht aankijken als ik komend voorjaar bij de verkiezingen moet melden dat het bij plannen maken is gebleven, omdat er niet genoeg tijd of geld was om ze ook echt uit te voeren. Als we alleen maar zeggen wat we willen en niet letten op uitvoerbaarheid en betaalbaarheid, vervallen we in symboolpolitiek en dat wil de ChristenUnie niet.
Dat laatste is de belangrijkste vraag die de ChristenUnie heeft bij de kadernota 2018. Het college heeft zes voorstellen gedaan voor nieuw beleid en meldt daarbij terughoudend te zijn om rust en ruimte te creëren. Wat maakt het dan toch nodig om deze zes voorstellen verder uit te werken? De CU ziet alleen dat de invoering van de omgevingswet echt als nieuw en onvermijdelijk, want dat is landelijk beleid. Bij de plannen om het groenbeleid te verbeteren en afvalscheiding omhoog te krijgen, lijkt het te gaan over verbetering van bestaand beleid. Dat kan al. Eén ding blijft er dan nog over: het belangrijkste knelpunt ervaart de CU bij het voorstel voor een CO2-bos en het fietspad langs de Noord IJsseldijk. Inhoudelijk zijn we niet tegen, maar we twijfelen of het uitvoerbaar is. Het college heeft pas veel plannen voor 2017 doorgeschoven. Is het nog wel reëel is te verwachten dat we dit nieuwe voorstel kunnen uitvoeren. Is het niet verstandiger om eerst af te maken waar we al aan begonnen zijn? Hoe staat het college hierin?
Voorzitter. Het is tijd voor ruimte om fouten te herstellen. Eerlijk het verleden onder ogen zien, maar uit het ritme stappen van keihard afrekenen aan de ene kant en het verdoezelen van verantwoordelijkheid aan de andere kant. Bij dat herstel hoort wat betreft de ChristenUnie dat we nieuwe plannen niet zomaar vrijgeven, maar op basis van een goede onderbouwing in gang zetten.
Met een motie een oplossing gevonden
Na de algemene beschouwingen heeft de ChristenUnie geluisterd naar de reactie van het college. Die reactie bevestigde voor de ChristenUnie dat de meeste voorstellen geen nieuw beleid waren. Alleen de omgevingswet is echt nieuw en daar kunnen we niet omheen, want dat is landelijk bepaald. Voor het idee aan de Noord IJsseldijk mist nu nog de onderbouwing om echt ja of nee te kunnen zeggen. Met een motie van de ChristenUnie – die door alle partijen werd ondersteund – hebben we als raad geregeld dat bij de begroting in het najaar alle ruimtelijke plannen die er zijn (denk aan het opknappen van Eiteren/Panoven, het Kronenburgplantsoen, het idee om een passantenhaven aan te leggen bij Eiteren enz.) samen met het nieuwe idee voor de Noord IJsselstein in 1 overzocht komt, zodat we als raad kunnen zien of het uitvoerbaar en betaalbaar is en kunnen kiezen wat we de voorrang willen geven.
