De uitbreiding van het WOC (Wijk Ontmoetings Centrum) in Zenderpark met een grotere sportruimte en extra lokalen. De noodzaak voor goede sportruimte is ons duidelijk. Het is jammer dat dit in eerste instantie bij de ontwikkeling is weggevallen. Nu ligt er een plan om dit weer recht te trekken. En relatief eenvoudig kunnen we hiermee ook wat doen aan het tekort aan leslokalen. Mooi, zo snel mogelijk beginnen, zal er gedacht zijn.

Meegespoeld in de strijd om nu eindelijk een van de grote onderwijsproblemen in Zenderpark op te lossen, bleek er alleen een stap over te zijn geslagen; de omgeving. En dan met name in de vorm van de bewonersgroep. Hoe dit kon gebeuren is ons een raadsel. Ondanks deze misser waren we blij verrast dat de bewonersgroep toch nog constructief wilde meedenken aan een oplossing.

Wij hebben al aangegeven, dat welke oplossing er ook gekozen wordt, deze impact zal hebben op in elk geval de direct omwonenden. Dat kan een lastige keuze zijn, die wij als raad te maken hebben. Dat is onze verantwoordelijkheid. De verantwoordelijkheid van het college is om de inspraak goed te regelen. Inspraak betekend voor ons niet dat alle wensen ingewilligd kunnen worden, maar wel dat er serieus geluisterd wordt. Serieus luisteren heeft alleen zin als er nog daadwerkelijk wat te luisteren valt. Daar is nu de tijd niet voor genomen. Dat komt niet door de omstandigheden, want een maand of 9 geleden hadden we het al over dit dossier.

Het voorstel in de opiniekamer om een klein stukje zin weg te halen, werd door sommigen hier bestempeld als ‘show’. Dat is het wat ons betreft niet. Het zegt iets over onze houding naar een officieel overlegorgaan.

Uit een ambtelijke brief bleek dat het weghalen van deze zin toch op wat juridische bezwaren botste waar het ging om de tijdelijkheid. Om het tijdelijke gymlokaal op het podium te mogen bouwen, moest worden aangetoond dat deze ook echt tijdelijk zou zijn. Dit zinnetje zou daar een essentieel onderdeel van zijn. Wat precies het probleem kon zijn is ons niet precies duidelijk geworden, want met het voorliggende voorstel kunnen we ook pas in bijvoorbeeld 2020 gaan bouwen. Ook in de raad hebben we dus nog geprobeerd hier wat aan te doen, maar aangezien hier geen draagvlak voor bleek te zijn hebben we er geen halszaak van gemaakt. De wethouder heeft al een volgende afspraak met de bewonersvereniging gemaakt. We vertrouwen erop dat er alsnog goed gekeken wordt naar de genoemde bezwaren.

Kadernota 2010

In maart hebben wij een aanzet proberen te geven voor een discussie rond de effecten van de economische ontwikkelingen op IJsselstein. Het algemene beeld was dat IJsselstein er goed voor stond. Er waren nog geen grote problemen en er werd intensief contact gehouden. “Er moest nog een hobbel komen voor we wat merken als gemeente”.

Deze hobbel is er nu nog niet, maar de meicirculaire en de recessiescan kondigen hem duidelijk aan. Hierin zijn een aantal zaken die tijdens de discussie in maart al zijn genoemd, in cijfers concreet gemaakt. Goed hierin is ook, dat de gedane aannames om tot deze prognose te komen helder zijn gemaakt.

Gecombineerd met de meicirculaire moeten wen in de komende jaren een tekort van enkele miljoenen zien op te vangen. Hoe we dat gaan doen, is nu nog niet bekend; de getallen zijn nog vers. Wat wel duidelijk is, is dat dit op veel terreinen binnen de stad gemerkt gaat worden. Waar de ChristenUnie bij de begroting vorig jaar nog een ‘wankel evenwicht’ beschreef, moeten we nu een aantal stappen terug zetten. In algemene zin staat de ChristenUnie achter de prioritering in de kadernota; inzetten op welzijn en veiligheid. Deze prioritering was ingezet als ‘extra middelen inzetten’. In plaats van extra, hebben we te maken met fors minder middelen. Maar wat de ChristenUnie betreft, blijft de prioritering staan. Als er gesneden moet worden, probeer dan welzijn en veiligheid het meest te ontzien.

In november zullen we belangrijke keuzes moeten maken. Kunnen we het meerjarig gat oplossen door te snijden? Of zullen we wellicht voor een deel terug moeten vallen op ons vangnet, de reserves? Wat ons betreft is dat de laatste optie, maar wel een bespreekbare. Dat is tenslotte waar reserves voor zijn. De wethouder ging hier in nog op in door de buffers te noemen die in de begroting zitten. Hiermee moet in elk geval een deel van het geprognotiseerde tekort op te vangen te zijn. Het meest lastige aan deze problematiek is dat natuurlijk niemand weet hoe lang deze situatie door zal blijven bestaan.

Een van de belangrijkste elementen in dit proces zal wederom zijn; communicatie. Vorig jaar zijn we hier met Perspectief voor de Toekomst niet zo netjes in geweest. Ondanks dat nu nog niet helemaal helder is waar gesneden zal worden, lijkt het ons wel goed om nu al bijvoorbeeld de subsidieontvangers te informeren dat er wel wat op stapel staat. Zonder paniek te zaaien. Dit kweekt begrip, maar wellicht komen hier zelfs nog wat goede ideeen uit naar voren. Oplossen kunnen we de problemen niet zelf, maar met de stad als geheel zijn wij er van overtuigd dat we toch de overkant van het koord kunnen bereiken.

Namens de fractie van de ChristenUnie,

Robert Pape, Fractievoorzitter

robert@ijsselstein.christenunie.nl

P.S. kijk ook eens op mijn weblog op http://robertpape.web-log.nl!