De begroting voor 2014 is weer (praktisch) meerjaren sluitend. Maar voor het laatste jaar zonder bijzondere ingrepen; de stelpost ‘zwaar weer’ is leeg (negatief zelfs). En dat terwijl –ook weer-  nog niet duidelijk is wat de (financiele) gevolgen van de verschillende Haagse besluiten en decentralisaties zullen zijn. Het college noemt dat in de begroting ‘grote financiele risico’s waarop een volgend college zal moeten acteren’.

Inhoudelijk hebben wij vorig jaar al stilgestaan bij een heel aantal landelijke ontwikkelingen en besluiten die impact gaan hebben voor IJsselstein. Die inhoud staat voor het overgrote deel nog steeds.

Kan het college globaal aangeven hoe ze deze dossiers, financieel en beleidsinhoudelijk, gaat overdragen naar het nieuwe college, zodat dat (in welke samenstelling dan ook), niet het wiel opnieuw hoeft uit te vinden? Wij denken dat gezien de snelheid en impact van de ontwikkelingen dit nog veel belangrijker zal zijn dan bij andere collegewissels.

Proces om tot deze begroting te komen

Na de perikelen van vorig jaar rond de kadernota, is het proces dit jaar volgens ons veel meer gegaan zoals het oorspronkelijk bedoeld was. Complimenten aan u allen daarvoor. Wel denken we dat de kwaliteit van de voorstellen die de verschillende fracties hebben gedaan nog wel omhoog kan. We roepen alle fracties op daar echt aandacht aan te besteden, en ook om de nieuwe raadsleden daarop goed in te werken.

Inhoudelijk zien we dat het college de maatregelen uit de kadernota heeft meegenomen in de begroting. Waaronder die van de ChristenUnie;

• Transparante overheid (2014-01), door het inzichtelijk krijgen van de status van vragen en klachten via de website
• Efficient met gemeenschapsgeld omgaan (2014-02); door het samenwerken op beleidsniveau met de gemeente Montfoort hoeven we niet beide meer het wiel uit te vinden
• Slagvaardige en klantgerichte dienstverlening in het sociale domein (2014-09); door meer uniforme samenwerking in het sociale domein met de lekstroomgemeenten. Oftewel; minder versnippering in de uitvoering.

En ons laatste voorstel dat met name ingaat op een van onze grootste zorgpunten die we vorig jaar hebben uitgesproken, en dat inhoudelijk ook door het college wordt gesteund;

• Beschermen van mensen; het voorkomen en tenminste vroegtijdig signaleren van excessen en schrijnende situaties als gevolg van (stapeling van) landelijk beleid (2014-20) door het inrichten van een meldpunt voor en periodiek overleg met zorgaanbieders, hulpverleners en maatschappelijke partners.

Kortom, wij denken kritisch mee, om niet alleen problemen aan te kaarten maar ook met concrete voorstellen te komen om zo het beste te zoeken voor onze stad, in de ruimte die we daarin hebben. Maar wat is dat beste voor de stad?

Vorig jaar hebben we al de brief van Paulus aan de gemeenten in Galatie (centraal Turkije) genoemd (5:13-23) over de gaven van de Heilige Geest en daar wil ik u nog een keer naartoe meenemen.

“Want u bent tot vrijheid geroepen, broeders, alleen niet tot die vrijheid die aanleiding geeft aan het vlees; maar dien elkaar door de liefde. Want de hele wet wordt in één woord vervuld, namelijk hierin: U zult uw naaste liefhebben als uzelf. (...) Het is bekend wat onze eigen wil allemaal teweegbrengt: (...) Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft.”

In lijn daarmee een aantal gedachten.

• Als overheid kunnen we faciliteiten neerzetten voor mensen die vereenzamen, maar we kunnen geen onderlinge (naaste-)liefde leren
• We kunnen ervoor proberen zorgen dat mensen niet over elkaar heersen door meer blauw op straat of harder straffen, maar wij kunnen geen echte vrede bewerkstelligen.
• We kunnen van alles regelen om het leven in onze stad makkelijker te maken, maar daar geven we mensen geen vreugde mee
• We kunnen maatregelen nemen om bijvoorbeeld alcohol- en drugsgebruik tegen te gaan, maar we kunnen mensen geen zelfbeheersing leren
• We kunnen straffen opleggen aan mensen die een misdaad plegen, maar geduld, goedheid en vriendelijkheid komen niet tot stand door beleid

Door een van de fracties hier is wel eens gezegd; de overheid is geen geluksmachine. En daar zijn we het zeker mee eens. Maar de overheid kan het mensen wel moeilijker maken om gelukkig te zijn, juist door ze een manier van leven op te leggen. En de overheid kan het moeilijker maken voor mensen om elkaar op te zoeken om die naasteliefde te betonen. Maatregelen, zelfs als die op korte termijn vrijheid lijken te geven, kunnen mensen uiteindelijk vrijheid ontnemen. Wij hopen dat het college en de raad deze weging altijd zorgvuldig zullen maken.

Wij als ChristenUnie zijn ervan overtuigd dat het juist die gaven die Paulus noemt; vreugde, vrede, geloof, geduld, goedheid, vriendelijkheid, zelfbeheersing en liefde zijn die mensen ten diepste gelukkig maken. We bidden dat mensen in onze stad dat mogen beseffen, die gaven of dat geluk niet van de overheid verwachten, maar juist wel daar naar mogen streven.

Overigens heeft dat ‘wij als ChristenUnie’ voor mij persoonlijk dit jaar wel een andere betekenis gekregen. Vanwege de verwachtte geboorte van onze zoon of dochter in Februari heb ik besloten een stapje terug te doen in mijn rol in de lokale politiek en op onze kandidatenlijst. Ons nieuwe gezicht vanaf begin volgend jaar zal zijn dat van Els Kooij. Via een andere rol heeft ze al ervaring met de IJsselsteinse politiek en wij zijn er van overtuigd dat ze zich met haar visie en kundigheid deze nieuwe rol snel eigen zal maken. Ik ben bijzonder dankbaar deze mooie taak aan haar over te kunnen dragen en heb daar meer dan alle vertrouwen in.

Tot slot wensen wij dit college voor de komende maanden, het nieuwe college en de nieuwe raad en de ambtelijke organisatie voor het komende jaar wijsheid en Gods zegen toe.

Uitgesproken op 14 november 2013 door Robert Pape, Fractievoorzitter ChristenUnie IJsselstein

robert@ijsselstein.christenunie.nl