De bijdrage van de ChristenUnie.

Voorzitter, aanleiding van dit raadsvoorstel is een discussie in het presidium eind vorig jaar, op initiatief van de PvdA, waarin zij aangaven dat dit moment vragen opriep bij mensen op de tribune, en dat we het daarom wellicht beter konden schrappen. Een enigszins vreemd uitgangspunt, want op elk terrein waar vragen zijn, wordt duidelijkheid geschapen, en wordt niet zomaar beleid geschrapt. De echte reden ligt waarschijnlijk meer in de formulering in het voorliggend raadsvoorstel dat in het presidium ‘met elkaar werd gesproken over de meerwaarde van een vast bezinningsmoment. Gevoelens leefden er dat dit moment is verworden tot een ritueel.’

Waar komt dit ‘ritueel’ vandaan?

Om de vragen die wellicht leven over het moment van bezinning wat op te helderen, een korte terugblik. Dit moment van bezinning is eigenlijk het gevolg van het afschaffen van het ambtsgebed, dat al van ver voor de Franse Revolutie bestond. Voor 1795 kende elk Nederlands bestuurscollege een ambtsgebed. In de loop van de 19^e eeuw is door invloeden van het liberalisme en modernisme het gebruik hiervan teruggelopen. In 2007 werd het ambtsgebed nog toegepast in ongeveer 21% van de gemeenten (bron; RD 27-04-2007). In IJsselstein is het ambtsgebed al enkele jaren geleden (terecht) omgezet naar het moment van bezinning, wat meer recht doet aan de verschillende geloofsopvattingen en visies die in de raad bestaan. Iedereen kan hier zijn eigen invulling aan geven, en er wordt dus ook van niemand gevraagd iets te doen waar ze niet achter staan. Behalve het moment an sich, en daar gaat de discussie nu over. Voor wat betreft het moment van bezinning met de scheiding van kerk en staat, waar sommige collega’s naar refereren, is hier absoluut niet aan de orde.

Persoonlijk

Persoonlijk gebruik ik het moment van bezinning inderdaad voor gebed, om mijn afhankelijkheid te betuigen en om om wijsheid te vragen voor een taak die niet altijd makkelijk is. Maar ik zal niet van anderen vragen dat ook te doen, alhoewel ik dat natuurlijk van harte kan aanbevelen. Graag wil ik u dus ook een aantal andere overwegingen meegeven waarom wij denken dat het goed is om dit moment te laten bestaan.

Snelheid

Onze tegenwoordige manieren van leven verschillen uiteraard van elkaar, maar een belangrijke overeenkomst waar veel mensen zich in zullen herkennen is de snelheid waarmee het leven gepaard gaat. Onder invloed van bijvoorbeeld internet en andere nieuwe media vervagen de grenzen tussen bijvoorbeeld werk en prive. Dit twee gescheiden houden gaat echt niet meer vanzelf. Regelmatig komt het voor dat ook raadsleden bijna rechtstreeks uit het werk aan de vergadertafel aanschuiven. Een moment om even ‘om te schakelen’ is dan geen overbodige luxe.

Individualisme

Tegelijkertijd laten we met een collectief startmoment, wat iets meer is dan een hamerklap, zien dat we in als onze verscheidenheid gezamelijk willen werken aan een beter IJsselstein.

Integriteit

Een aantal weken geleden hebben we een themaavond gehad over integriteit. In een aantal casu werd duidelijk dat de grens tussen wel of niet integer handelen niet zo zwart-wit is, en dat dat voor ons allemaal een onderwerp is om scherp bij te blijven. Met onze verschillende levens (prive, werk, politiek, etc.) die allemaal onze aandacht vragen is het goed om een hier een moment bij stil te staan. Kunnen we hier echt zonder last of ruggespraak goede besluiten nemen? Onder dit kopje past ook het overbekende ‘bezint eer ge begint’. En dat is niet voor niets een spreekwoord geworden.

Afsluitend. Of u het moment van bezinning nu gebruikt voor een moment van reflectie en  bezinning (voor wie zitten we hier?), om om te schakelen, om ons gezamelijke doel te benadrukken of om om wijsheid te vragen, ik roep u op om dit goede gebruik in ere te houden. Voor de stad, voor uzelf en voor elkaar.

Ik dank u.

Robert Pape

Fractievoorzitter ChristenUnie IJsselstein

-------------

Het moment van bezinning is uiteindelijk helaas toch afgeschaft, met hoofdelijke tegenstemmen van de leden van de CDA, D66 en ChristenUnie fracties.