Dit stuk is eigenlijk het sluitstuk van een discussie die we in de afgelopen twee jaar al in een aantal fases hebben gevoerd;

• In maart 2012 is het samenwerkingsconventant opgesteld, met daarin de contouren voor samenwerking
• In mei 2012 is het plan van aanpak om te komen tot samenwerking vastgesteld
• In het najaar van 2012 hebben we het gehad over het uitvoeringsplan van de nieuwe organisatie
• In december 2012 hebben we de gemeenschappelijke regeling vastgesteld

Maar eigenlijk hebben we in IJsselstein al in 2010, bij het vaststellen van de toekomstvisie, duidelijk onze voorkeur richting het Groene Hart uitgesproken. Tegelijk snappen we en hebben we begrip voor het gevoel wat bij een deel van de raad en inwoners van Montfoort leeft, waar kritischer wordt gekeken naar een samenwerking met een grotere gemeente. Maar ondanks dat de samenwerking duidelijk is ingestoken vanuit gelijkwaardigheid, en dit in de stemverhoudingen ook is geborgd, is dit een punt wat we in de praktijk goed in de gaten moeten houden.

Tijdens de discussie is er veel gezegd over de samenwerking. Sommige partijen (SP) lijken principeel tegen, anderen zien geen andere weg (VVD) en weer anderen (D66) zouden het liefst een stap verder naar herindeling zetten.

Wat ons betreft is deze samenwerking niet perse een verbetering of een verslechtering. Zoals de SP niet glashard kan maken hoe IJsselstein de decentralisaties die op ons afkomen zelf goed zou kunnen uitvoeren, kunnen de VVD en ook het college ons ook niet garanderen dat de problemen die in de praktijk heel vaak met dit soort schaalvergroting gepaard kunnen gaan in deze samenwerking niet zullen optreden.

Wij trekken op dit moment de conclusie dat de maatschappij zelf, en de problematiek waarmee we als lokale overheid iets moeten, in de laatste decennia veel complexer is geworden. Hier zouden we avonden lang over kunnen discussieren en filosoferen, maar daar was het nu niet het moment voor. Op dit moment zien we deze stap van samenwerking met Montfoort als een noodzakelijke, maar het is voor ons als ChristenUnie zeker geen vanzelfsprekendheid. Als we het in de toekomst over uitbreiding van deze samenwerking hebben, zullen we daar positief, maar ook kritisch tegenover staan. Past de schaalgrootte nog bij onze taak als lokale overheid?

We hebben het college opgeroepen met name de menselijke maat in samenwerking in de gaten te houden; maak gebruik van de kennis bij de mensen in de organisatie, ga niet het wiel opnieuw uitvinden.

Namens de fractie van de ChristenUnie,

Robert Pape

robert@ijsselstein.christenunie.nl